Çocukluk...

Derler ki insan ömrünün en anlamlı yılları çocukluğudur. En masum, en içten ve en gerçek duyguların yaşandığı dönemdir. Ve ne güzeldir ki ben o en anlamlı yılların tamamında senin yanındaydım. Büyümeye başlayınca sorumluluklar da artıyor. İlgilenmen, düşünmen gereken çokça şey oluyor. Eskiden ne güzeldi. Hiçbir çaba harcamadan alınan yüksek notlar çalışkanlığın getirdiği fors, sınıf başkanlığı vs. tabi o günlerin en güzel tarafı olan sen. Hemen yanı başımda oturan sürekli muhabbet ettiğimiz bana her konuda destek olan her seferinde hadi deyince arkamdan ilk gelen kişi olan sen. Kişiliğinin, zarafetinin olgunlaşmasının en yakın tanıklarından biriyim.Çocukluğumda ki en masum hayallerim arasında da sen vardın hala sen varsın o zaman da seninle bi gelecek hayali kurardım şimdi de.Hayallerimin nerdeyse hiç değişmemiş olması iyimidir kötümü bilmiyorum ama ben o en anlamlı olarak addedilen yılları seninle yaşadığım için mutluyum.Çocukluğun basitliğini ve senin her daim yanımda olmanı çok özlüyorum…